«چطور می‌شود اعتراض کرد که اغتشاش به حساب نیاید؟» این پرسشی است که در جریان این پنج هفته‌ای که از شروع ناآرامی‌ها می‌گذرد بارها و بارها به گوشمان خورده است.
کلید گشایش این قفل هم از نگاه بسیاری «خشونت‌زدایی» از فرایند اعتراض بوده تا جایی که برخی دل به کمپین‌هایی با این هدف بسته‌اند از جمله «احمد زیدآبادی» روزنامه‌نگار تحت عنوان کنشگری «نیروی چهارم» اعلام داشته هموطن! به جنبش «ما خشونت پرهيزيم» بپيوند.
از سوی دیگر اظهارات «سارا فلاحی» عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس مورد توجه قرار گرفت که به نیروی انتظامی گفته شده بود «تا جایی که می‌توانید خودتان شهید شوید، اما به شما کشته تحمیل نشود».
در چهارمین روز آبان که چهلمین روز مرگ «مهسا امینی» بود، برخی منابع خبری از حرکت حدود 10 هزار نفر به سمت آرامستان آیچی سقز محل دفن وی خبر و تصاویری منعکس کردند.
به نوشته «ایسنا» جمعیت حاضر در آرامستان اغلب شعارهایی با گویش کردی سر دادند. در پایان مراسم، برخی افراد بنا داشتند به مرکز نظامی ارتش حمله کنند که با ممانعت جمعی از مردم حاضر در مراسم پراکنده شدند و سپس درگیری‌های پراکنده با نیروهای انتظامی روی داد.
در شرایط امیدواری نیم‌بند به تجربه یک تجمع بزرگ نسبتا آرام، عصر امروز حرم شاهچراغ در شیراز هدف قرار گرفت و آنچنان که فرمانده انتظامی فارس گفته یک تروریست هنگام نماز مغرب به سوی زائران آتش گشوده است؛ حادثه‌ای که اولین آمار قربانیانش 15 نفر و مجروحانش نزدیک به 50 نفر بود.
به گزارش نوروز، در چنین شرایطی برخی ناظران چنین رخدادی را ضربه‌ای به رویای اعتراض منهای خشونت می‌دانند که می‌تواند بر رویدادهای روزهای آینده تاثیر بگذارد.
